به مناسبت ۱۱ اوت، روز تجدید پیمان (روز استقلال بلوچستان از بریتانیا) جنبش ملی بلوچ (BNM) در برابر شماره ۱۰ خیابان داونینگ لندن تجمع اعتراضی برگزار کرد و راهپیمایی ای در حمایت از جنبش آزادی‌خواهی بلوچ انجام داد.
معترضان خطاب به دولت بریتانیا گفتند: اگر بریتانیا مدافع دموکراسی است، مسئولیت تاریخی دارد که در کنار مبارزهٔ ما بایستد. اگر واقعاً از آزادی حمایت می‌کند، باید مبارزهٔ ملت بلوچ را به رسمیت بشناسد و علیه ناپدیدشدن های اجباری صدای خود را بلند کند.
سخنرانان در بیانیه های خود گفتند: در ۱۱ اوت ۱۹۴۷، هم‌زمان با خروج بریتانیا از منطقه بلوچستان اعلام استقلال کرد. گر چه این استقلال کوتاه مدت بود، اما در همان دوره، ملت بلوچ بر اساس خودمختاری، دموکراسی، زبان، فرهنگ و سنت‌های خود، آزادانه زندگی کرد. در مارس ۱۹۴۸، پاکستان برخلاف خواست ملت بلوچ، با حملهٔ نظامی بلوچستان را اشغال کرد.
به گفتهٔ آن‌ها، پس از اشغال پاکستان، هزاران بلوچ به اجبار ناپدید شدند، بسیاری تحت شکنجه قرار گرفتند و دانشجویان، روشنفکران، نویسندگان و فعالان سیاسی بلوچ برای ساکت کردنشان با سرکوب دولتی مواجه شدند، تنها جرم آن‌ها، مطالبهٔ حقوق مشروع و آزادی ملی بود.
سخنرانان یادآور شدند که در سال ۱۹۴۷، در پایتخت آن زمان بلوچستان، کلات، «خان بلوچ» به نمایندگی از دولت بلوچستان و ملت بلوچ اعلام استقلال کرد و پیش از یورش نظامی پاکستان، جهان ما را به عنوان یک ملت مستقل شناخته بود. از آن زمان تاکنون، سرزمین ما با اشغال، غارت منابع، ناپدیدشدن اجباری مردم، قتل و کشتار و تلاش برای محو فرهنگمان روبه رو است.
آن‌ها تأکید کردند: پیام ما به جهان این است که آزادی بلوچستان یک رؤیا نیست، بلکه یک حق تاریخی است. ما خواستار تحقیق بین‌المللی دربارهٔ جنایات پاکستان در بلوچستان، قطع کمک های نظامی به پاکستان و به رسمیت شناختن حق تعیین سرنوشت خود هستیم.
