نویسنده: طاها تگرانی
ماما قدیر بلوچ، نامی که نه تنها در بلوچستان، بلکه در قلب همه انسان های عدالت خواه و آزاده جای دارد. او نمونه ای زنده از شجاعت، صبر و فداکاری است؛ انسانی که سال هاست جان و آرامش خود را وقف روشن کردن حقیقت و دفاع از حقوق مردمش کرده است. زندگی ماما قدیر، تصویری از عشق بی پایان به مردم و خاک بلوچستان است؛ عشقی که هیچ تهدید، هیچ فشار و هیچ دشواری نتوانسته آن را خاموش کند.
در سال هایی که مردم بلوچ با رنج ناپدید شدن عزیزانشان دست و پنجه نرم می‌کردند، ماما قدیر بلوچ ایستاد و صدای کسانی شد که دیگر صدایشان شنیده نمی‌شد. خانواده ها و مادرانی که در انتظار دیدار فرزندانشان بودند، او را پناهگاه خود یافتند؛ مردی که درد شان را در قلبش احساس کرد و برای رسیدن به عدالت از هیچ تلاشی فروگذار نکرد.
قربانی هایی که ماما قدیر در راه مردمش داده، تنها محدود به زمان یا مکان خاصی نیست. او از آسایش شخصی، از زندگی آرام و حتی از سلامتی خود گذشت تا حقیقت روشن شود و امید در دل داغدیدگان زنده بماند. هر قدمی که او در مسیر عدالت برداشته، هر فریادی که برای حق برپا کرده، نه تنها علیه ظلم بوده، بلکه برای نشان دادن عظمت اراده انسانی است؛ اراده ای که هیچ قدرتی نمی تواند آن را شکست دهد.
ماما قدیر بلوچ به ما یادآوری می کند که آزادی و عدالت بدون هزینه به دست نمی‌آیند. هر قربانی، هر رنج و هر مقاومت، چراغی است که مسیر نسل های آینده را روشن می کند. او تنها یک فعال حقوق بشر نیست؛ او قلب و وجدان ملت بلوچ است، صدای بی صدا ها و امید به فردایی روشن برای همه کسانی که عدالت را می‌خواهند.
در حال حاضر، ماما قدیر بلوچ بیمار است و ما همه با دلی پر از امید و عشق برای سلامتی او دعا می‌کنیم. او همچنان که در مسیر عدالت ایستاده، امروز به دعای ما نیاز دارد تا بتواند دوباره با قدرت و انرژی به راهش ادامه دهد.
ماما قدیر بلوچ، با همه فداکاری ها و شجاعتی که از خود نشان داده، همچنان نماد مقاومت، امید و نور عدالت برای ملت بلوچ و همه انسان های آزادی خواه باقی خواهد ماند. نام او یاد آور این حقیقت است که هیچ ظلم و بی عدالتی نمی‌تواند اراده انسانی که برای حقیقت و عدالت سوخته را متوقف کند.
